Stevan Aleksić

Na današnji dan 1923. godine umro je Stevan Aleksić, jedan od najvećih srpskih slikara.
Stevan Aleksić (Arad, 1876. – Modoš, 1923) potekao je iz slikarske porodice u kojoj su se i deda Nikola i otac Dušan bavili slikarstvom. Osnovnu i građansku školu završio u Aradu, prve slikarske pouke dobija od oca, a 1895. odlazi u Minhen gde slikarstvo najpre uči privatno, a potom na Akademiji (u klasi Nikolasa Gizisa, Grka). Zbog očeve smrti prekida studije (1900) i nastanjuje se u Modošu (današnji Jaša Tomić), gde je sazidao kuću sa ateljeom i oženio se modoškom učiteljicom Stefanijom Lukić.
Životu i stvaralaštvu Stevana Aleksića, čiji opus čini oko 230 štafelajnih slika, preko 20 crkvenih objekata sa oko 100 ikona i velikim brojem zidnih kompozicija, kao i šezdesetak crteža i skica.
Obnovio je ikone i slike u crkvama u Temišvaru, Vukovaru, Novom Sadu, Modošu (sada Jaša Tomić). Najznačajniji i najobimniji rad obavio je u Preobraženskoj crkvi u Pančevu: 32 ikone velikog formata, tri kompozicije iz istorije srpske crkve i 44 medaljona svetih.
Životom i radom Stevan Aleksić bio je vezan za pogranično područje Austrougarske monarhije, bez mnogo kontakata sa Beogradom. Često je proglašavan za epigona, marginalca i umetnika anahronog izraza. Nekadašnji učenik i dugogodišnji Aleksićev saradnik Vasa Pomorišac izneo je jednom prilikom stroge ocene na račun slikarevog života u seoskoj sredini: „Živeći u palanci, koja je imala sve sitničarske vrednosti ovakvih sredina, njegov se duh nije mogao razviti do one zavidne visine koju mu je prorokovao njegov profesor Gizis. On je bio daleko izvan tog velikog pokreta prečišćavanja i lagano umirao u palanačkoj čamotinji, sa jednom bolnom notom u duši jer nije ostvario sebe…”