Izložba Milice Škrbić u Zrenjaninu

Izložba akademske slikarke Milice Škrbić, koja se nalazi na Master studijama slikarstva na Akademiji umetnosti u Novom Sadu, otvorena je 26. Avgusta 2010. godine u galeriji Duhovnog centra Prepodobnoga Rafaila Banatskog u 19 h. u Svetosavskoj ulici u Zrenjaninu.

Izložbu je otvorio Radiša Lucić, slikar iz Zrenjanina koji je istovremeno deo stručnog saveta, komisije, čitajući tekst iz kataloga koji je pisao Milicin mentor Goran Despotovski uz svojstvenu kritiku.

Povodom izložbe razgovarali smo sa Milicom Škrbić

*Koja Vam je ovo izložba po redu?

– Imala sam više izložbi samostalnih u zemlji i jednu u inostranstvu. Učestvovala sam na mnogim projektima,a pored slika na ovoj izložbi su bili i kolaži.

*Od kakvog je značaja za Vas ova izložba u Galeriji duhovnog centra?

– Od velikog značaja, iz razloga što je to bila mogućnost da se predstavim sa svojim radom i Zrenjaninskoj publici, koja je došla u velikom broju. A ovo bi bila idealna prilika da se zahvalim umetničkom savetu koji je na ovaj način podržao moje stvaralaštvo. A to su:
Protojerej Velimir Munđžić
Đakon Predrag Nenin
Radiša Lj. Lucić
Milan Zvekić
Stanko Ž. Šajtinac
Duško Kirćanski
Ljubiša Kokotović

* Kakva je to Vaša poruka publici?

Moje slike posmatrača treba da probude, osveste, postave određena pitanja, da pokrenu na razmišljanje.
Motiv je ljudska figura kao individua, zastupljena je u temi koja narativno priča o usamljenosti savremenog čoveka, predstavljenog kao palog anđela, koji se odmetnuo od svemogućeg. Sam momenat pada, priča o prekoračenju zakona prethodnog anđeoskog života, kao i posedovanje beskonačne slobode koja neminovno vodi u pakao na Zemlji.
Slike sadrže imaginarni, odsanjani prostor ispunjen turobnom atmosferom koja nagoveštava kraj jednog života kao nešto što je sudbinski davno postavljeno. Greh sveukupne ljudske vrste sada postaju breme jedne figure. Radnja se služi opšteljudskim principima, suštinskim, nadindividualnim, nečim što posmatrača treba da dovede do katarze, do empatije i straha za sopstveno bivstvovanje.
Ideja i koncept rada nastao je kao reakcija niza razmišljanja o sopstvenoj egzistenciji o sopstvenom sukobu ličnosti i senke. I zbog nezadovoljstva prema realnom svetu imam mogućnost, da kroz umetničko delo, izgradim novi svet koji je moguć u imaginaciji, mašti i snoviođenju.

Tamo (i) ili ovde

Milica Škrbić pripada generaciji mladih umetnika, koja svoju ikonografiju gradi kroz različite medije vizuelnog stvaralaštva. Autorka svoje stavove iznosi kroz crteže, slike, kolaže, objekte, performans i video radove, unoseći specifičnu poetiku imaginarnog i tajanstvenog.

U radovima dominiraju motivi ljudskih figura, uklopljeni u prostor, obavijeni dramatičnom atmosferom, isprepleteni sa predmetima, oblicima i simbolima. Pored figure čoveka na slikama se često nalaze i razne fantazmagorične životinje, kao alegorija duha. Prostor slike je ispunjen kolorističkim vrednostima toplih i hladnih boja, bogato i slojevito islikanim površinama, koje u preklopljenim momentima stvaraju neočekivano hipnotičko dejstvo opijenog okoliša.

Elementi korišćeni u slikama: ljudi, životinje, biljke i simboli, pažljivo su odabrani i organizovani u jedinstvenu celinu. Prikazane dominantne figure odlikuju marionetski izrazi i neobični karakteri, a detalji i simboli, koji se nalaze na dezenima draperija, predstavljaju iluzorni svet čovekovog unutrašnjeg prostora. Ove predstave su još snažnije naglašene specifičnim senkama, koje su odraz prikazanih figura i čine jedan neobičan odnos u islikanim planovima. Figuru, prikazanu u grču ili kao marionetu, Milica postavlja u zamišljeni pejzaž, naglašavajući tako njeno stanje ili psihofizičku reakciju, dajući joj dominantno mesto u kompoziciji slike. U izrazima predstavljenih subjekata prožimaju se sumnje, zablude, radost, sreća, strah, mučnina, umišljenost, opijenost. Naglašeno je i razmišljanje i preispitivanje pojedinca kroz primese moralnih i religijskih načela, snova, kolektivnog nesvesnog i imaginarnog, kao i momenti i trenuci odlutalih misli, koje su zaustavljene u nadrealnoj sredini.

Atmosfera tajanstvenog simbolizma ogleda se u slikama: Odraz, Prijateljstvo, Izdaja, Adam i Eva, Pored svoje senke, Trougao, Nesporazum i slično. Ovi radovi nas konstantno podsećaju na moralnu odgovornost, na grešnost, na zaborav, a u isto vreme oni su i odraz ličnog doživljaja svakidašnjeg okruženja. Milica Škrbić je svakako prikazala jedan celoviti opus prikazan na svojevrstan i specifičan način, koji će zasigurno uticati na niz pojava u savremenom slikarstvu ovih prostora.

Goran Despotovski, docent