Dobrovoljno vatrogasno društvo
Prvi podaci o osnivanju Dobrovoljnog vatrogasnog društva u Jaša Tomiću datiraju od januara 1880. godine kada je organizovan bal-zabava sa ciljem da se od prihoda koji se ostvari pokriju organizacioni troškovi za osnivanje Dobrovoljnog vatrogasnog društva. Prema kasnijim podacima utvrđeno je da je društvo osnovano na dan 7. septembra 1880. godine, sa 40 članova. Izgrađen je Dom i vatrogasni toranj. Prvi predsednik bio je Baron Čavoši. Pošto je arhiva većim delom uništena sačuvani su samo neki fragmenti, tako da iz 1925. godine postoji tablo sa fotografijama vatrogasaca i zastava koju je društvo dobilo povodom proslave svoje pedesetogodišnjice, 1930. godine.
Prilikom proslave pedesetogodišnjice Dobrovoljnog vatrogasnog društva u Jaša Tomiću koja je održana 6 i 7. septembra iste godine u Jaša Tomiću, banatska vatrogasna župa je organizovala smotru svih vatrogasaca iz celog Banata. Proslavi je prisustvovalo 600 vatrogasaca koji su u defileu prošli kroz mesto u pratnji 12 duvačkih orkerstara.
Okupacijom Jugoslavije 1941. godine, okupator je izvršio mobilizaciju zanatlija, mahom Srba, Bugara i Mađara i formirao dve vatrogasne čete. Sedište jedne bilo je u ulici Partinzanski put a druge u zgradi bivše opštine gde je sada Uprava »Kovačnice«. Jedna je četa imala ručnu i motornu pumpu dok je druga raspolagala samo jednom ručnom pumpom. Tokom okupacije, 1943. i 1944. godine vatrogasci su pored redovne obaveze imali zadatak da vrše vazdušna osmatranja, tj. da obaveštavaju Zrenjanin i Vršac o nadletanju savezničkih aviona.
Posle oslobođenja ove čete se ponovo uključuju u rad Dobrovoljnog vatrogasnog društva u Jaša Tomiću. Društvu je za vreme rada Sreza jašatomićkog bilo vatrogasni udarni centar za područje sreza, a kasnije opštine. Ovakvo stanje je ostalo sve dok »Naftagas« u Boki nije formirao profesionalnu vatrogasnu jedinicu i Sečanj Dobrovoljno vatrogasno društvo. Sada ovo društvo svojom delatnošću pokriva naseljena mesta Jaša Tomić, Krajišnik i Busenje.
Društvo je imalo svoje spremište sa izviđačkim tornjem još pre rata. Pošto su ove prostorije bile nedovoljne, 1950. godine je počelo prikupljanje sredstava a 1954. godine završena je izgradnja Vatrogasnog doma i tornja. Dobrovoljnim radom podignuta je zgrada a za toranj je plaćen rad zidara.
Prateći pojavu požara za poslednjih 30 godina došlo se do konstatacije da Društvo u proseku gasi 3 požara godišnje. Jednom prilikom gašenje požara, vatrogasci su prešli jugoslovensku-rumunsku granicu kako bi ugasili zapaljeno seno, koje je vetar počeo da nosi na našu teritoriju. Od većih požara u čijem su gašenju učestvovali jašatomićki vatrogasci navodimo neke: požar Gvožđarske radnje u Krajišniku u kojoj se nalazile i vrlo lako zapaljive hemikalije; Remontne radionice u Jaša Tomiću; pet zgrada u Jaša Tomiću kada je požar istovremeno izbio u njima i požar u Neuzini. Ljudskih žrtava i telesnih ozleda nije bilo, a požar je bio ugašen zavisno od toga koliko je mesto požara bilo udaljeno od DVD momenta javljanja i brzin dolaska vatrogasaca. Samo jedan požar, koji je izbio na krovu katoličke crkve u Jaša Tomiću, Društvo ni uz pomoć ekipa iz Boke i Sečnja nije uspela da ugasi sve do dolaska zrenjaninskih vatrogasaca koji su zahvaljujući savremenoj opremi uspeli da ugase požar.
Za svoj rad Društvo je 21. 6. 1959. godine dobilo pohvalnicu od Srpskog saveza dobrovoljnih vatrogasnih društava sreza Pirot, a Vatrogasni savez Jugoslavije je u dva navrata ovom Društvu dodelio Diplomu kojom se ovo Društvo odlikuje Vatrogasnom zvezdom drugog stepena, 15. 6. 1962. godine, Vatrogasnom zvezdom prvog stepena 16.7.1964. godine.
Društvo sada ima 42 ispitana vatrogasca, od kojih su trojica podoficiri i 10 ispitanih vatrogasaca I. klase. Društvo će ove godine proslaviti 100-godišnjicu svoga postojanja. Savremena oprema se gašenje požara je i dalje veliki nedostatak Društva, koje raspolaže samo jednom zastarelom autocisternom i ima nekoliko aparata za suvo gašenje požara.
Društvo je tokom svog 100-godišnjeg rada dalo i značajan doprinos kulturnom životu mesta jer je permanentno imalo muzičku sekciju čiji su članovi svirali na duvačkim instrumentima. Orkestar duvačkih instrumenata uzimao je učešće u svim javnim manifestacijama koje su održavane u mestu o državnim praznicima i drugim proslavama.
Odlomak iz monografije“Modoš- Jaša Tomić“ od Milana Đukanova